એકમેકના સાથીદાર: ભાગ 1 નો સારાંશ
આરવ, એક મહેનતુ અને મહત્ત્વાકાંક્ષી યુવાન, પોતાનાં ગામથી અમદાવાદની એક કોલેજમાં અભ્યાસ કરવા માટે આવે છે. તે ટેક્નોલોજી ક્ષેત્રમાં પોતાનું સ્થાન બનાવવાનો સપનો જોવાનો છે. તો બીજી તરફ, ઝારા, અમદાવાદની સમૃદ્ધિ અને આધુનિકતા વચ્ચે વધેલી એક યુવતી, અભિનયમાં પોતાનું ભવિષ્ય બનાવવાનો અભ્યાસ કરે છે. તેમનો વારસો અને ઉછેર અલગ હોવા છતાં, કૉલેજ માં મળે છે.
આગળ…
કોલેજની સ્વાગત પાર્ટી પછીના થોડા દિવસોમાં, આરવ એક લાગણીઓના તોફાનમાં ફસાઈ ગયો. જ્યારે તે નવી જગ્યા અને નવા લોકો સાથે ગોઠવાઈ રહ્યો હતો, ત્યારે ઝારા તેના જીવનમાં પ્રકાશ પાથરતા એક દીવાદાંડી સમાન બની. ઝારા સાથે મળવા અને વાતો કરવાની દરેક પળો તેને વધુ ઉર્જા અને સૂર્યકિરણોની જેમ ઝળહળતી લાગતી. આ સંબંધની શરૂઆતમાં, ઝારા તેના નાયકનું પ્રતિક બની ગઈ, પરંતુ આબેહૂબ નાટકનો મુખ્ય હિસ્સો તેના સપનાઓમાં જ હતું.
આરવના સપના ભૌતિક સંપત્તિ મેળવવા કરતા તેના પરિવારને સુખી અને સંતોષી જોવાનું વધારે મહત્વ રાખતા હતા. આરવની પાસે આવી સિદ્ધિનું સ્વપ્ન હતું કે તે પોતાનાં માતા-પિતાને ગૌરવ અનુભવાવી શકે. તેઓ ન ભણ્યા હોવા છતાં, તેમને તેમના દીકરામાં જીવનની દરેક સિદ્ધિ જોવા મળતી હતી. આરવ પોતાના માતા-પિતાને એક સારા જીવનની બાંહેધરી આપવા માંગતો હતો. તેમના આ અભિગમ અને નિલેશ સરની પ્રેરણાદાયક વાતોથી પ્રેરાઈને, આરવ પોતાના અભ્યાસમાં વધુ ઝૂકી ગયો.
જ્યાં ઝારા પોતાના અભિનય માટે કોલેજમાં ખ્યાતિ મેળવતી હતી, તે જ સમયે આરવ તેના અભ્યાસમાં સિદ્ધિ મેળવનાર હતો. ઝારાએ ન માત્ર કોલેજના સ્તરે, પરંતુ જિલ્લા સ્તરે પણ અનેક ઇનામો જીત્યા હતા. તે દરેક નાટક અને પ્રદર્શનમાં ઉત્તમ પ્રદર્શન કરતી હતી, જેના કારણે તે કોલેજમાં એક જાણીતી અને પ્રેમભરી વ્યક્તિ બની ગઈ.
વર્કલાઈફ અને અભ્યાસના મિશ્રણમાં આરવ અને ઝારા, બંનેના મહત્વાકાંક્ષાઓના રંગ બાંધી રહ્યા હતા. જ્યારે બીજા વર્ષના અંતે ૨૧ દિવસનું વેકેશન મળ્યું, ત્યારે આરવે ગામડે જવાનું ટાળ્યું અને કોશિશ કરી કે પોતાનું મહત્તમ સમય ગ્રંથાલયમાં પસાર કરી શકે. એક દિવસ, જયારે આરવ પ્રોગ્રામિંગની બુક શોધી રહ્યો હતો, ત્યારે તે ઝારાને ફરીથી મળી, જે ફિક્શન બુક શોધી રહી હતી. એ ક્ષણિક મુલાકાત હવે રોજની મુલાકાત બની ગઈ હતી. ઝારા કોમ્પ્યુટર વિજ્ઞાનના જાદુથી મંત્રમુગ્ધ થઈ ગઈ અને આરવ અભિનયનો દીવાનો બની ગયો.
કૉલેજ લાઇબ્રેરી, જે એક સમયે આરવ માટે એકાંતનું આશ્રય હતું, હવે ઝારા અને આરવ વચ્ચે ગુપ્ત મુલાકાતની સાક્ષી બની. તેમની વચ્ચેનો મૌન સંવાદ અને એકબીજાના સપનાની સહિયારી ભાષામાં વણાયેલા હતા. આરવ અને ઝારાની આ નિયમિત મુલાકાતોમાંથી એક નવા પ્રેમકથાની શરૂઆત થઈ. દરેક મુલાકાત, દરેક વાર્તાલાપ, અને દરેક શેર કરેલી હસીને, તેમના સંબંધોને વધુ ગાઢ બનાવી દીધા.
આમ, તેમનો પ્રેમ વધુ મજબૂત બનતો ગયો, પરંતુ તેની સાથે સાથે સામાજિક અને ધાર્મિક ભેદબાવના પડકારો પણ વધતા ગયા. આરવ, જૂનાગઢના ગામઠી ભાગમાંથી એક હિન્દુ, અને ઝારા, અમદાવાદના મુસ્લિમ પરિવારમાંથી, તેમના પ્રેમને સામાજિક અપેક્ષાઓના જટિલ જાળમાં ફસાયેલો જોવા મળ્યો. ગ્રંથાલય, જે એક વખત તેમના અભ્યાસની જગ્યા હતી, હવે લાગણીઓના યુદ્ધનું મેદાન બની ગયું.
તેમનો સંબંધ ન માત્ર પ્રેમ, પરંતુ મહત્વાકાંક્ષાઓનો પણ હતો. આરવનું હૃદય, પ્રેમ અને કારકિર્દી વચ્ચેના દ્વંદ્વમાં ઝળકતું, સતત સંઘર્ષમાં હતું. ઝારાનું હૃદય, તેની સિનેમેટિક આકાંક્ષાઓ અને અભિનેત્રી બનવાની ઝંખનાને સાકાર કરવાના પ્રયત્નોમાં ગૂંથાયેલું, આરવના ટેકના સપના સાથે જોડાયું હતું. તેમ છતાં, તેઓએ મહેનત અને સમજદારી સાથે આ પડકારોનો સામનો કર્યો.
(ઝારા ના માતા-પિતાને કોઈ દૂર ના સબંધીએ આરવ સાથે કોલેજ માં જોયાની ફરિયાદ કરે છે, ઝારા નો પરિવાર મોડર્ન હોવાથી આ વાત થી એમને કોઈ વાંધો નથી હોતો કે મિત્ર હશે કોઈ એવું લાગે છે પણ બીજી ક્ષણ વિચાર પણ આવે છે કે ક્યાંક એમની દીકરી જે સપનું બાળપણ થી જુવે છે એ આ કારણ થી અધૂરું ના રહી જાય અને મન ના કોઈક એક ખૂણા માં સમાજ બીજા ધર્મ માં દીકરી ના લગ્ન નો પણ થવા લાગ્યો)
એક સાંજ, જ્યારે આરવ અને ઝારા સાથે બેસી ને લાઇબ્રેરીમાં ભણી રહ્યા હતા, ત્યારે જ તેમના પરિવારના સભ્યો અચાનક આવી પહોંચ્યા. આરવતો પોતાના અભ્યાસમાં મગ્ન હતો, અને ઝારા તેના ફિક્શનની દુનિયામાં ખોવાયેલી હતી, તે સમયે તેમના જીવનમાં એક મોટો વળાંક આવ્યો. ઝારાના માતા-પિતા તેમની કોલેજની મુલાકાતે આવ્યા અને લાઇબ્રેરીમાં પોતાની દીકરીને જોઈને આશ્ચર્યમાં મુકાઈ ગયા.
“ઝારા! તું અહીં શું કરી રહી છે?” તેની માતા કઠણ સ્વરે પૂછ્યું
ઝારા એકદમ ચોંકી ગઈ અને પોતાની આંખો આરવની તરફ જોઈ. તે સમજી શકી કે આ ક્ષણમાં મોટું બદલાવ આવવાનું છે. આરવે પોતાના પોતાનાં પુસ્તક બંધ કર્યું અને ઝારાની માતાની સામે ઊભો રહ્યો.
“નમસ્તે કાકા-કાકી અમે અહીં ભણવા માટે આવ્યા છીએ,” તે પોતાના સ્વરને શાંત રાખીને બોલ્યો.
“ભણવા માટે? આ સંબંધ શું છે? અમે તને અહીં અભ્યાસ માટે મોકલ્યા છે, લાઈબ્રેરી માં બેસવા કે પ્રેમ કરવા માટે નહીં!” ઝારાની માતાએ આરવને ગુસ્સામાં કહ્યું.
આરવ અને ઝારા બંને પોતાના પ્રેમ અને મહેનત માટે પ્રતિબદ્ધ હતા, પરંતુ આ અસહજ ક્ષણે તેમના સંબંધનો પરિચય માતા-પિતાની સામે આવ્યા નો અહેસાસ થયો. ઝારાના પિતાએ તેની દીકરીને એક કઠોર દ્રષ્ટિથી જોયું.
“આ સંબંધ કોઈ ભવિષ્ય નથી રાખતું,” તેમણે અવાજમાં ધમકી ઉમેરતાં કહ્યું.
આપઘાતી તોફાનના વચ્ચે, ઝારા પોતાના માતા-પિતાને સમજાવવાની કોશિશ કરી. “મમ્મી, પપ્પા, આરવ સાથે હું ખુશ છું. એ મહત્વાકાંક્ષી છે. આરવ અને હું બંને અમારા સપનાઓ માટે મહેનત કરી રહ્યા છીએ.”
પરંતુ તેના શબ્દો જાણે તેના માતા-પિતા ના કાન સુધી જતા પહેલા જ અદ્રશ્ય થઈ ગયા. ઝારાના માતા-પિતા પોતાની દીકરીને મજબૂરીથી ખેચી લેતા હોય એવી રીતે લાઇબ્રેરીમાંથી લઇ ગયા. આ અનિચ્છનીય મુલાકાતે આરવ અને ઝારાની પ્રેમકથામાં એક મોટો તોફાન લાવ્યો.
આ બાજુ આરવ ના હૃદય ના ધબકારો વધી ગયા. એક-એક ક્ષણ જેમાં હજારો વિચારો પુરપાટ ઘોડા ના વેગ થી દોડવા મંડ્યા અને શું કરવું અને શું ના કરવું ની બધી સમજ થી બહાર હતા. એ ઘડી એ બંને ને ખબર પણ નહોતી કે બંને ફરી થી મળશે કે નહિ…
તમને શું લાગે છે?
This is a guest post
3 comments
People should choose their own religion to marry, if partner is understandable then it’s ok otherwise sometimes it may create problems.
Marriage is working with Love, Care, understanding and support no matter how much thought differences you have but at the end, it matters how much you love eachother. Sometimes you cannot show your feelings at the right time that doesn’t mean you don’t care. And with true partner, life always goes smoother.
In out Hindu religion ☯️, we have seven commitments at wedding time, in wedding rituals, it is very deep and highly recommended to understand, it is written thousands of years ago in “RuGved”
Love story chhe to happy ending j thase… Optimistic 😁